از مهد تا دبیرستان؛ آموزش به تجارت تبدیل شده، نه حق!

به گزارش مملکت ما، سال‌هاست که آموزش در ایران از مسیر عدالت فاصله گرفته و حالا بیش از هر زمان دیگری به کالایی لوکس تبدیل شده است؛ کالایی که هر پدر و مادری برای تهیه‌اش باید سهم بزرگی از درآمدش را فدا کند. مدارس غیرانتفاعی که قرار بود مکمل نظام آموزشی باشند، امروز به بنگاه‌های اقتصادی پر‌درآمدی تبدیل شده‌اند که شهریه‌هایشان گاه با شهریه دانشگاه‌های خصوصی برابری می‌کند.

در حالی‌که طبق قانون، تحصیل تا پایان دوره متوسطه باید رایگان باشد، خانواده‌ها حتی در مدارس دولتی هم ناچارند مبالغی تحت عنوان کمک به مدرسه، ثبت‌نام، سرویس یا کلاس فوق‌برنامه پرداخت کنند. این در حالی‌ست که کیفیت آموزشی در بسیاری از این مدارس با هزینه‌های پرداختی هم‌خوانی ندارد و بسیاری از معلمان نیز از شرایط شغلی خود رضایت ندارند.

در مهدکودک‌ها نیز اوضاع بهتر نیست. شهریه‌ها آن‌قدر بالا رفته که بسیاری از خانواده‌ها ترجیح می‌دهند یکی از والدین در خانه بماند تا از فرزند نگهداری کند؛ تصمیمی که مستقیماً بر اقتصاد خانواده و مشارکت اجتماعی زنان تأثیر می‌گذارد.

در واقع آموزش در ایران، به‌جای آنکه «حق همگانی» باشد، به «امتیاز طبقاتی» تبدیل شده است. کودکی که در خانواده مرفه به دنیا آمده، از مهد تا دبیرستان در مسیر رشد و امکانات قرار دارد، و کودکی که در خانواده کارگر بزرگ می‌شود، هر سال یک قدم از رؤیای تحصیل باکیفیت دورتر می‌شود.

در چنین شرایطی، انتظار رقابت عادلانه در کنکور یا بازار کار، بیشتر شبیه شوخی است. وقتی نقطه‌ی شروع کودکان تا این اندازه نابرابر است، چگونه می‌توان از عدالت آموزشی سخن گفت؟

نهادهای ناظر، وزارت آموزش و پرورش و حتی مجلس باید پاسخ دهند که چرا نظارت مؤثری بر شهریه‌ها وجود ندارد و چرا «مدرسه دولتی رایگان» به خاطره‌ای دور تبدیل شده است.

تا زمانی که آموزش در ایران، به جای حق، به تجارت تبدیل شود؛ عدالت، تنها در کتاب‌های درسی باقی خواهد ماند.

نویسنده: فرخنده امیری

انتهای پیام/